GÖNÜL SOFRASI ANALİZİ VE BİR MESAJ -1-

Evet...

En iyisi önce mesajı vermek. Çünkü mesaj mühim. Ne olması, nasıl olması gerektiği hususu ortaya konmazsa, mesele tam anlaşılmış olmaz.

Nereden başlasam denir ya bazen.
Bam teli misali.
Siyaset yapmak zordur. Siyaseti yazmak ondan daha zor.
Aidiyet ve adanmışlık durumunda ise muazzam bir vebal.
Yazacağınız her kelimenin, bırakın bu dünyadaki ceza, cefa, eza veya mükafatını, asıl ahiretteki karşılığı.
Yazarsınız tabii.
Hataları, yanlışları yazmak zorundasınız.
Bu bir mecburiyet.
Herkes münferiden hata yapmakta, günah işlemekte elbette hürdür. Ceremesini bildikten sonra.
Bir kurum temsil ediliyorsa...
O andan itibaren kimsenin hata yapma lüksü yoktur. Çünkü şahsilik ortadan kalkmıştır. Küçük- büyük fark etmez, ast-üst fark etmez. Temsiliyet olduğu müddetçe bu böyledir.
Sorumluluk ve temsiliyet, hiçbir şekilde hatayı kabul etmez zira.

Milletin tercihine ve teveccühüne mazhar olmanın yegane yolu, temsil edenlerin dürüst, doğru ve inanmış insanlardan oluşması, bu insanların temsil ettikleri siyasi hareketi milletin tercih ve teveccühüne bihakkın sunmasına bağlıdır.

Eğer içeride bir keşmekeşlik var ve kuruma zarar veriyorsa...
Siyaset de bir kurumdur. Siyasi misyonu olanlar da aynı şekildedir. Yani kurumla anılır. Üzerinde Siyaset gömleği olduğu müddetçe, bu böyledir.
Siyasette kazanmak milim milim. Kaybetmek, metre ile.
Ne demek?
On yıllarınızı alır bazen. Engebeli yollar, çıkmaz sokaklar, dar koridorlar. Nefes bile aldırmaz bazen. Hele bir de omuzlarda misyon yüklü ise. Artık o vebale gider. Daha zordur. Siz ve diğerleri. Siz hep tek başına. Diğerleri hep çok. Bu yüzden ne mücadeleyi bırakmak mümkündür&düşünülebilir, ne de hata kabul eder. On yılda aldığınız, katettiğiniz yolu, on dakikada kaybedersiniz. İşte milim milim kazanıp, metre metre kaybetmek!
Yaptığınız her bir hata rakibe on artı yazar.
Yani rakiplerinizin güçlenmesine de vesile olur.
Siyaset çetele işidir. Hem sizin için, hem rakip için bu böyledir. Acele etmez. Vakti bir gün gelir diye biriktirir.
Bugünden çetele tutarlar. Tam seçim sathı mahlinde...
Dersiniz ki bu unutulmuştu. Geride kalmıştı. Çoktan kapanmıştı.
Son düzlükte atarlar ortaya. Kangren oluverir.
Sokağa çıkacak haliniz kalmaz..
Buna fırsat asla vermemek lazımdır.
---
23 ncü yılındaki AK Parti iktidarının devam etmesi, 23 yıl önce iktidar olma amacını çoktan aşmış durumdadır.
Ne demek bu?
İktidara gelmek bir amaç iken bugün iktidarda kalmanın çok daha mühim olduğu gerçeği.
Çünkü sorumluluklarınız sınırlardan taşmıştır. Coğrafyanız gönüllere ulaşmıştır. Kenarı Dicle'deki çobandan, Diyar-ı Nil'e, Vadi-i Hazar'dan, Bahr-ı Hind'e kadar...
Gazze, Filistin, Suriye, Sudan, Libya...
Sadece o mu? Ayasofya'dan tutun da, Taksim'in göbeğine dikilen Cami'den, vatan borcunu ödemek için ellerine kınalar yakılarak, davulla-zurnayla Asker Ocağı'na uğurlanan evlatların, yemin merasimlerine alınmayan başı örtülü Analara kadar. İki öküzünden başka hiçbir şeyi olmayan bir babanın, birini satarak okutmak için yolladığı kızını, okulundan içeri girmesine engel dedikleri o başındaki "bez parçasına" kadar.
Evet.
Bu sıradan bir iktidar olma ve iktidarda kalma mücadelesini çoktan aşan bir durumdur zira.
On yıllardan beri yolda yürümelerine, sıradan bir lokantada oturmalarına, azıcık zengin ise, bir sahil kasabasındaki bir otelde tatil yapmasına dahi izin verilmeyenlerin, sabırla, sükunetle, ısrarla, azimle, duayla lime lime olmuş gönüllerinde milim milim ördükleri bir davanın iktidarı...
Kolay mı yani?
O günler geride kaldı...
Sanmasın hiç kimse.
Sakın ha.
AK Parti iktidarı ile doğup, AK Parti iktidarı ile büyüyen nesil var. Yokluğu bilmeyen, çile çekmeyen, baskı nedir, kendi öz vatanında üçüncü sınıf insan muamelesine tabi tutulduğunu anlayamayan bir nesil.
O neslin içinde, o baskıları, zulümleri iliklerine kadar yaşayan ana-babaların çocukları çoğunlukta malesef.
Ben yiyemedim oğlum yesin, ben giyemedim kızım giysin, ben gidemedim çocuklarım gitsin diye diye toleransı zafiyet boyutuna taşıyan o ana babalar.
Şimdi hepsi şikayetçi. Ne garip değil mi? Bizim zamanımızda diye başlayan cümleye " o devirden eser mi kaldı" diye verilen cevapla ağızların susturulduğu...

Daha 2018 de, bir balıkçı kasabasında, başörtülü eşiyle yemek yemek için oturanları, "diğer masalar rahatsız oluyorlar, lütfen kalkın" diyenlerin mahalle baskılarını kime anlatabilirsiniz ki?
Yaşamadan..

Netice malum.

En tehlikeli durum işte bu.
Efendim AK Parti gitse de artık hiçbir şey eskisi gibi olmaz. Kimse Ayasofya'yı kapatamaz, baş örtüsünü yasaklayamaz. Kimse BAYKAR'ı kapatamaz, TOGG var...

Türkiye değişti çünkü...

Evet Türkiye değişti, öyle bir değişti ki, düşmanların bile uykusu kaçtı.

Değişmeyenler var.

Zihniyeti asla değişmeyenler.
Düşman hiç değişmedi. Amerika değişmedi. Avrupa değişmedi. Soros öldü mü sanıyorsunuz? Adenuaur Vakfı kapandı mı? Galatasaray Lisesi kapandı mı? Dün bu ülkeyi cehenneme çevirmek için her yolu deneyen, her fonu devreye sokanlar vaz mı geçti yoksa?
Biz iktidara geldik ya...

İktidara yürüyüş nereden başladı bakalım mı?
Güngören'den, Bağcılar'dan, Sultanbeyli'den, Beyoğlu'dan....
Maraş'tan, Sivas'tan, Cizre'den, Van'dan Kütahya'dan...
Sonra ver elini Ankara, İstanbul...
İktidar önce fakirlerin, varoşların, Anadolu'dan göçenlerin, hamalların, kapıcıların, taksicilerin, amelelerin semtlerinden başladı..
Sonra Merkeze doğru. Saraçhane...
Burada asıl mühim soru cevapsız kalmamalı. İktidar mı varoşları terk etti/ediyor, varoşlar mı iktidardan vazgeçti/geçiyor?
Varoşlar da değişti, iktidar da. Evet. Lakin o uçurum hiçbir zaman ortadan kalkmadı. Esenler yine Esenler, Nişantaşı yine Nişantaşı.
Kim nereye meyletti öyle ise? Sultanbeyli'de iseniz, masada yemek de yeseniz, ayakkabı ile eve de girseniz hala varoş musunuz değil mi?
Öyle ise kim neyi neden terk etti? Kim kime daha çok benzedi?
---
Gevşedik. Evet. Resmen ve fiilen o kadar gevşedik ki.
Aklımız gevşedi.
Yaşam şeklimiz gevşedi.
Duruşumuz gevşedi.
Konuşmamız gevşedi.
Yeme-içmemiz gevşedi.
Biz gevşedikçe onlar sıkılaştı. Birbirlerinin yüzüne bakacak tahammülleri olmayanlar aynı amaç için sıkıfıkı oldular.
Biz gevşedik..!
---
Sorumluluk.
Bunun tek yolu, belirlemiş olduğunuz kanunlar muvacehesinde iktidarda kalmaya devamdır. Yani seçimler.
Siyaset bir savaştır. İnananlar ve gayesi ulvi çıkarı; milli, insani, manevi, tarihi olanlar için... Bir cihattır.
Cihat deyince elbette kimsenin aklına top-tüfek gelmemelidir. Zira cihat sadece silahla yapılmaz.

Seçimler güçlü bir teşkilat ile kazanılır. Güçlü teşkilat nedir?
Azim,
Kararlı,
İnançlı,
Bilgili,
Sabırlı,
Hoşgörülü,
Mücadeleci..
Hepsi birbirinden mühim. En sonuncusu hepsinden daha mühim.
Mücadele azimle mümkündür. Mücadele için kararlı olmanız şarttır. Kararlı bir mücadele için inanç vazgeçilmez ana unsurdur. İnançlı bir mücadelenin olmazsa olmaz şartı bilgidir. Neyi, nasıl savunduğunuz çok önemlidir. Sabır..Ve nihayetinde hoşgörü. Taş atana gül atmak deyimi. Yerin toprağı ile bir olmak kuralı.
Hepsinin var olduğu bir teşkilat, sahada, tek başına da olsa mücadeleye hazır demektir...

Çoklar değil, haklılar ve inananlar galip gelir.

Birlik ve beraberlik, ancak sarsılmaz bir saygı ve silsile ile mümkündür.
Eğer teşkilatınız zayıf ise, herşeyden önemlisi tabanda karşılığı yok ise.. Bir de bunun üstüne şaibeler, hatta parçalanmış bir halde ise...
Mümkün değildir.

Dava ve Parti erir. Yok olur. Mevcut ne varsa kaçar gider. Teşkilata mensup kişilerin sinirleri alınmış olmalıdır. Kin ve nefret o kapıdan içeri asla girmemelidir. Varoşların iktidara taşıdığı bir Parti asla elitlerin, acemilerin, şaibeli işlerle anılanların, Partinin çizgisi ile uzaktan yakından alakası olmayanların eline düşmemelidir. Temizleyemezsiniz zira. Kılı kırk yararak oluşturulmalıdır..
Partiye, davaya zarar verir. Yok eder.
---
İşte tam bu noktada zarar veriyorsun diyenleri mutlaka anmak icap eder.
Evet..
Zarar verdiğimiz doğrudur. Lakin her an zarara uğrayan davaya zarar verenlere zarar veriyoruz. Layık değilsiniz, beceremiyorsunuz, temsil ettiğiniz Parti ile aranızda koskoca uçurumlar var diyoruz.
Bizim zararımız budur. Partiye ve temsil ettiği misyona zarar verenlere zarar..
Adanmışlık mühim. Sorumluluk, mutlak sorumsuzluğu doğuramaz. Maddi beklenti, güç devşirme çabası, inat siyaseti, saygısızlık, yok sayma, hele hele ayrıştırma ve itibar suikastleri meydana gelmişse orada birlikten, huzurdan, verimli bir çalışmadan bahsetmek asla mümkün olamaz.
---
Cihat demiştik. Cehd. Mücadele.
Mücadeleyi kiminle yapacağınız yine aynı kökten gelir; Mücahit.
O ruhu taşıyan kalpler.
O azmi taşıyan kalpler.
O şuuru taşıyan kalpler.
Kolay değil.
Asla zor değil.
Mücahit olmanın yolu inanmaktan ve muazzam bilgi ve faaliyetten geçer. Bu davanın müntesiplerinin elinde sopa olmaz. Heybesinde taş olmaz..
Beyninde şuur, kalbinde iman olur. Tarifi imkansız bir heyecan olur.

Siyaset tavanda okunur, tabanda dokunur. Tabanın attığı her ilmek mühimdir. Tıpkı halı, kilim gibi. Tabandan tavana doğru ilmekler yanlış atılırsa.. Günün sonunda ortaya berbat bir desen çıkar.
Teşkilatlarda görevli kimselerin örnek almaları gereken tek kişi; Lider'dir. Eğer taklit de edilecekse Lider taklit edilmelidir. Konuşma şeklinden tutun da, giyim-kuşama kadar. Onun gibi konuşacaksınız. Onun gibi yürüyecek, onun gibi yiyeceksiniz. Onun gibi gülecek, onun gibi dertleneceksiniz. Örnektir çünkü.
Size bakanlar karşısında Lider'i görmüş gibi olmalıdır. Sizi dinleyen Lider'i dinlemiş gibi olmalıdır. Size duyulan sevgi de saygı da Lider'le bütünleşmelidir. Elbette özel hayattan bahsetmiyoruz. Temsiliyetin nerede başlayıp nerede bittiğini konuşuyoruz.
Konuşmak.. Savunmak.. Propaganda... Bunun için de sınırsız bilgi.
Siyaset zamansızdır. Mekansızdır. Dostu çok görünen, düşmanı belirsiz bir dipsiz kuyudur. Bir an bile boşluk kabul etmez. Kuyunun dibini boylarsınız.
Siyasette seçimler beş yılda bir yapılsa da, yarın yapılacakmış gibi hazır olma mecburiyeti vardır. Saha terk edilemez. Meydan boş kalamaz. Nöbet sekteye uğrayamaz.

Devam Edeceğiz....

#SöylerimGeçerim